ปลื๊มใจ กับ ที่นิตยสาร ออกมาแล้ว กระแสตอบรับเยี่ยมขนาดดี
Act 30-:สู่ห้วงเวลาแห่งอดีด:-
เซร่า:พวกเจ้า ขัดขวางข้าสำเร็จจนได้สินะ!
เนล วิ่งไปหา จุ่น แล้ว พยายามพยุงสติไว้
เนล:อย่าเป็นอะไรไปนะคะ!
จุ่น:หน้าที่ฉัน ได้จบลงแล้ว..
ซิลเวอร์:อย่าเพิ่งเป็นอะไรไป!
จุ่น:ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวฉันก็กลับมา...
ตอนนั้น ร่างของจุ่น ก็ค่อย ๆ สลายหายไป
เนล:ไม่จริง ใช่มั้ย..
ซิลเวอร์:เนล..
เนล:ไม่จริงใช่มั้ยคะ!
ซิลเวอร์:เนล... เดี๋ยวเขาก็มาแล้วล่ะ....
เนล:ฮือ !~
เนลร้องไห้ ในอ้อมอก เวลาเดียวกัน ทุกคนก็ค่อย ๆ ตื่นขึ้น
คุโระ:ทุกคน ไม่เป็นอะไรกันใช่ไหม
ทุกคน ตื่นขึ้นมา ครบทุกคน
ซิลเวอร์:มันจบแล้วล่ะ
คุโระ:กลับกันเถอะ
ซิลเวอร์:ขออยู่ที่นี่อีกสักพักก่อน
คุโระ พยายามจะ ดึงตัวกลับ แต่เห็นเนล ร้องไห้ ในอกอยู่ จึงทำอะไรไม่ได้
ทุกคน ออกจาก มิติ แล้ว ค่อย ๆ ทยอยกลับไปจนเกือบหมด
ตอนนั้นเอง ที่ อิทารุส ปรากฎพอดี
อิทารุส:ท่าน.. เป็นละครท่านสนุกมากเลยล่ะ
เทพเซร่า ปรากฎตัวขึ้นมา
เซร่า:เจ้ารู้อยู่แล้วสินะ
อิทารุส:ต้องการอะไรกันแน่!
เซร่า:นี่ก็แค่จุดเริ่มต้น ของแผนการณ์
อิทารุส:ถ้าข้าไป เปิดโปงแผนของเจ้าล่ะ
อิทารุส:เจ้าไม่ทำอย่างนั้นแน่นอน
ตอนนั้นเอง เนล ก็ หยุดร้องไห้แล้ว
ซิลเวอร์:กลับกันเถอะ
เนล:ค่ะ
ซิลเวอร์ พาเนล ออกจากมิติ ก็ พบกับ อิทารุส และ เซร่า
ซิลเวอร์:เซร่า!
เซร่า:ยังมีคนเหลืออยู่อีกเหรอเนี่ย
ซิลเวอร์ ชักปืนขึ้นมา แต่ก็ ทำอะไรไม่ได้
ซิลเวอร์:"..."
อิทารุส:เดี๋ยวก่อน!
เซร่า:ทำไมเจ้าถึงไม่รีบลงมือล่ะ
ซิลเวอร์:หากท่านถูกทำลาย ท่านอัลคาเซียจักหายไปสินะ
เซร่า:ทำไมเจ้าถึงคิดเช่นนั่น
ซิลเวอร์:เงาเกิดได้จากแสง แสงก็เกิดจากเงาเช่นกัน
อิทารุส:(นี่นาย คิดได้ถึงขนาดเลยเรอะ)
ซิลเวอร์:ถ้าหาก สิ่งใดหายไป อีกสิ่งจักหายไปด้วย
เซร่า:แน่นอน เจ้าพูดถูก แต่ข้าคงจักไม่เลิกราอยู่แค่นี้แน่นอน
ซิลเวอร์:หนอย!~ แบบนี้ หมอนั่น ก็ ตายฟรีน่ะสิ!
เซร่า:เมื่อเจ้ารู้เรื่องแบบนี้ ก็ อย่ามีชีวิตเลย
เซร่า ร่างคำสาปโคม่าใส่ แต่..
ตอนนั้น แสงที่ ร๊อกเก็ต ก็ ส่องแสงขึ้น
ซิลเวอร์:"!!"
แสงจาก ร๊อกเก็ต สร้าง ประตูมิติที่บิดเบี้ยวขึ้นมา
เซร่า:นี่มันอะไรกัน!
เนล:เกิดอะไรขึ้นคะ
ซิลเวอร์:ห้วงเวลาถูกเปิดออก!
เนล:แล้วจะเป็นยังไงล่ะคะ
ซิลเวอร์:รีบเข้าไปซะ!
ซิลเวอร์ ผลักเนลเข้าไปในมิติ
ในที่สุด เนลก็ ลงไปในห้วงเวลาที่บิดเบี้ยว
ที่เกิดจากการ ระเบิดพลังของร๊อกเก็ต
แล้ว ห้วงเวลาก็ปิดตัวลง
ซิลเวอร์ถูก เวทดูม ร่ายใส่ จน กระอักเป็นเลือด
ซิลเวอร์:"!!"
หลังจากนั้น สติของซิลเวอร์ก็ ขาดลง
อิทารุส:ซิลเวอร์!
เวลาเดียวกัน เรกกุก็ รีบขึ้นไปพบ ท่านอัลคาเซีย
เรกกุ:แย่แล้วครับท่าน!
อัลคาเซีย:เรารู้แล้วล่ะ
เรกกุ:นี่เป็น ความผิดของกระผมเองครับ ถ้าผมรู้เรื่องแบบนี้ซะก่อน
อัลคาเซีย:ไม่ใช่ความผิดของท่าน นี่ก็เป็นสิ่งรอเธออยู่เช่นกัน
เรกกุ:ท่านก็ รู้ ตั้งแต่แรกแล้วสิน่ะครับ
อัลคาเซีย:ตอนนี้ เด็กคนนั้น กำลังไปสู่อดีดอยู่ ถึงเวลา เธอก็จะกลับมา
เรกกุ:ตอนนี้ทำได้รอเองสินะครับ
ตอนนี้ เนล ก็ ตกจากช่องว่างแห่งเวลา สู่ที่ ๆ แห่งหนึ่ง
เนล:ที่นี่ที่ไหนกันน่ะ
ตอนนั้นเอง เนลเห็น กระต๊อบเล็ก ๆ อยู่
เนลจึงเดินเข้าไป แล้วเปิดประตูกระต๊อบ ก็พบว่า
ดาเนะที่กำลัง แช่น้ำ สบายใจอยู่ในบ่อน้ำธรรมชาติอยู่ในกระต๊อบ
ดาเนะ:ดาเน๊ ดาเนะ !~ น้ำแร่ธรรมชาติมันดีจริง
ดาเนะ หันไปที่หน้าประตู เห็น เนล อยู่ หน้าประตูพอดี
ดาเนะ:หือ !!
เนล:กริ๊ด ! ขอโทษค่า!~
ดาเนะ:เฮ้ย!~
เสียงของทั้งสอง ดังก้องสนั่นจน เหล่าสัตว์ป่ารอบ ๆ แตกกระเจิงไปคนล่ะทาง
-:End Act30:-
อย่าลืมล่ะค ุณอาร์ตี้ 