แนะนำคนแต่งสักนิดละกันเนาะ
ซึ่งมีผู้แต่งอยู่ 3 คน ในกระทู้นี้

ตัวผมเอง Kataku ชื่อ ไลท์ นะครับ [แต่งการ์ตูนเรื่องสั้น เน้นฮา]
ซึ่งผลงานผมจะเริ่มที่หน้า 2 ครับ
หน้าที่ 2 viewtopic.php?f=19&t=7927&start=10
หน้าที่ 3 viewtopic.php?f=19&t=7927&start=20
หน้าที่ 6 viewtopic.php?f=19&t=7927&start=50
หน้าที่ 9 viewtopic.php?f=19&t=7927&start=80
หน้าที่ 10 viewtopic.php?f=19&t=7927&start=90

นิยายเรื่องยาว New Updateเริ่มต้นที่หน้า 12
บทนำ แนะนำตัวละคร Episode 01,02,03 [Update ตอนที่ 4]
viewtopic.php?f=19&t=7927&start=110

คุณ GaSSaG หรือ 161doldol ชื่อ ดล ครับ [แต่งนิยายและการ์ตูน]
[นิยาย]
ผลงานเริ่มตั้งแต่หน้าที่ 1 นะครับ
[การ์ตูน]
หน้าที่ 11 viewtopic.php?f=19&t=7927&start=100


คุณ 3472934729 หรือ newplus ชื่อ นิว (ผู้หญิง) [แต่งการ์ตูนเรื่องสั้น มีหลายแนว ทั้งฮา เศร้า ลึกซึ้ง]
ผลงานเริ่มตั้งแต่หน้าที่ 1 นะครับ
หน้าที่ 4 viewtopic.php?f=19&t=7927&start=30
หน้าที่ 5 viewtopic.php?f=19&t=7927&start=40
หน้าที่ 7 viewtopic.php?f=19&t=7927&start=60
หน้าที่ 8 viewtopic.php?f=19&t=7927&start=70
หน้าที่ 9 viewtopic.php?f=19&t=7927&start=80

นิยาย
หน้าที่ 13 viewtopic.php?f=19&t=7927&start=120



ซึ่งทุกเรื่องที่แต่งมานั้น อาจจะไม่เกี่ยวข้องกับเกมแต่อย่างใดนะครับ

ทุกท่านสามารถติดตามดูในกระทู้เก่าได้เช่นกัน [ยังคง update เรื่อยๆนะครับ] ที่
http://www.herorangers.com/webboard/Topic.aspx?id=16443

ขอขอบคุณ คุณ rafaz ที่แนะนำผมมาบอร์ดนี้
และคุณ Kyokimaru ที่ Active ID ให้ผมครับ

ไม่เป็นไรครับ เรื่องสั้นของนายฮาดี
เอามาใว้ในบอร์ดนี้ก็ดีครับ บอร์ดโน้นเล่นยากอะ
ว่างๆนายก็ไปอ่านนิยายในตำนานของก่าดาเนะด้วยน่ะครับ
เผื่อได้แนวทางวาย อิอิ

เนื้อเรื่องต่อไปนี้ อาจไม่เกี่ยวกับในเกม 12 หางเลยแม้แต่น้อย เพียงแค่ยืมตัวละครและอาชีพมาเท่านั้นนะครับ
จริงๆเรื่องนี้ไม่มีโครงเรื่องอะครับ เข้าบอร์ดนี้มา ก็มาแต่งสดๆเลย - - โครงเรื่องไม่มีด้วย !!! -*-
แล้วก็ ต้องขอยืมชื่อต่างๆมาจาก 12 หาง และ hero rangers ด้วยนะครับ ทั้งนี้ เพื่อความบันเทิงเท่านั้น
แล้วก็เรื่องสถานที่ต่างๆ ต้องขอมั่วขึ้นเองนะครับ เพราะไม่รู้ว่าในเกมมีสภาพยังไงบ้าง คิดสด ว่างั้น - -
เพราะว่าผมยังไม่ได้เล่น 12 หางจริงๆเลยอะครับ ว่าจะเล่นแพนด้า ตุ่น วาฬ

เพื่อนเก่า 1

ก๊อกๆ
"ขออนุญาติค่ะ"
เสียงเปล่งวาจาออกมาจากสาวน้อยนางหนึ่ง ผู้มีปีกสีดำนิลคู่หนึ่งด้านหลัง พร้อมกับเดินเข้ามาในห้อง ซึ่งป้ายหน้าห้องเขียนไว้ว่า 'ห้องผู้อำนวยการ'
"งานที่ให้ไปทำเป็นอย่างไรบ้าง?"
น้ำเสียงนิ่งเรียบจากผู้ที่อยู่ในห้องก่อนหน้าเอ่ยปากถาม แม้ไม่เห็นหน้า แต่ฟังจากเสียงก็พอจะทราบได้ว่าเป็นผู้หญิง
"เรียบร้อยหมดแล้วค่ะ เหลือเพียงแต่คำสั่งลงมือจากท่านเท่านั้น"
"ดีมาก ไม่เสียแรงเลี้ยงมาตั้งนานนะ bat2"
ผู้อยู่ในห้องมาก่อนพูดชม ทั้งยังไม่หันหน้ามาสบตากับ bat2
"ท่านเรียกข้ามาพบ เพราะเรื่องแค่นี้หรือคะ?"
bat2 ถามด้วยความสงใสในเจ้านายของตน
"หึๆๆ แค่นี้แหละ เธอออกไปได้แล้ว"
น้ำเสียงแฝงเลห์กลของเจ้านายตน ทำให้ bat2 สงสัยอย่างมาก แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ จึงยอมออกจากห้องไปแต่โดยดี

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก
เสียงกระทบพื้นดังต่อเนื่องในอาคารเรียน ทำให้รู้ว่าผู้ทำเสียงนั้นกำลังวิ่งอย่างรวดเร็วอยู่
"บ้าชิบ ไม่ได้เข้าเมืองแปปเดียว ทำไมมันเปลี่ยนไปเยอะขนาดนี้เนี่ย!!!"
หนุ่มน้อยขอบตาดำสนิท กล่าวขึ้น ขณะวิ่งอยู่พร้อมกับมองไปรอบๆเพื่อหาห้องที่ตนต้องเข้าไปรายงานตัว
"โถ่เว้ย รู้อย่างนี้ให้คนมาส่งดีกว่าอีก อ๊ะ เจอแล้วนั้นไง"
เมื่อเห็นเป้าหมาย แพนด้าตัวน้อยก็พุ่งตรงไปที่จุดหมายอย่างรวดเร็ว
"ขออนุ...ญาติ.....ครั..บ"
เสียงที่ดังในตอนแรก ทำให้ทุกคนที่อยู่ในห้องซึ่งกำลังนั่งสอบอย่างเคร่งเครียด หันหน้ามาแผ่รังสีอำมหิตให้ผู้มาใหม่แต่เพียงผู้เดียว เสียงนั้นจึงอ่อนลง และแทบจะไม่ได้ยินเลยในตอนท้าย แต่ก็ไม่สามารถทำให้รังสีอำมหิตจากคนในห้องเกือบ 150 คนลดลงได้แม้แต่น้อย
"อ้าว แพนจัง กลับมาแล้วหรือ"
มีเพียงผู้ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่หน้าห้องผู้เดียวที่รู้จักผู้มาใหม่ แกะร้องทักเพื่อนเก่าอย่างเป็นกันเอง
ทุกคนในห้องเมื่อเห็นว่าเป็นเพื่อนเก่าอาจารย์จึงเลิกสนใจผู้มาใหม่ หันไปแผ่รังสีอำมหิตใส่กระดาษตรงหน้าแทน
"แพนจังไปนั่งหลังสุดนู่นเลยนะ หยิบกระดาษบนโต๊ะไปด้วยล่ะ เหลือเวลาอีกประมาณ1 ชั่วโมงกว่าๆเอง"
แกะร้องบอกเพื่อนเก่า เพราะเห็นว่าเวลาเหลือไม่มากแล้ว
"หา !!!"
เสียงตอบรับ ไม่ได้มาจากผู้มาใหม่แต่อย่างใด แต่มาจากคนเกือบ 150 ที่นั่งเครียดอยู่ในห้องต่างหาก
"อาจารย์โกงรึเปล่าครับเนี่ย เพิ่มเวลาหน่อยสิครับ ข้อสอบเลื่อนชั้นมันยากขนาดนี้ ใครจะไปทำทันล่ะอาจารย์"
หมาป่าหนุ่มตะโกนถามอาจารย์ของตน แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือสายตาพิฆาต คล้ายจะบอกว่า
'นั่งลง แล้วเงียบซะ ถ้ายังอยากมีชีวิตอยู่นะ เจ้าหมาน้อย'
"เอาล่ะ รีบๆหยิบข้อสอบไปทำซะแพนจัง เวลาเหลือไม่มากแล้ว เดี๋ยวจะได้ซ้ำชั้นเอานะ"
แพนด้าที่ยืนเอ๋อรับประทานอยู่หน้าห้องมานานถึงกับ งง ว่าทำไมเพื่อนร่วมชั้นของตนถึงขึ้นเป็นอาจารย์ของตนไปได้เพียงปิดเทอมใหญ่ 2 เดือน
แต่ก็ไม่สามารถถามอะไรได้ตอนนี้ เพราะยังมีบุคคลอีกหลายหลากที่เตรียมแผ่รังสีอำมหิตให้เค้าต่อทันที เมื่อทำอะไรขัดหูขัดตาผู้อยู่ก่อนหน้า
ฟุ่บ !! เพียงเวลา2-3วินาที แพนด้าน้อยก็ไปโผล่ที่นั่งสุดท้ายที่ว่างอยู่หลังห้องพร้อมกับกระดาษข้อสอบ ทำให้นักเรียนที่นั่งสอบอยู่ถึงกับ อึ้ง ทึ่ง เครียด...

ออด!~
เสียงระฆังประหารชีวิตนักเรียนทุกคนในห้องดังขึ้น หลายคนวางปากกาหรือดินสอด้วยท่าทีสบายๆ หลายคนกำลังรีบกามั่วข้อที่ยังไม่ได้ทำอย่างรวดเร็ว หลายคนกำลังทุบโต๊ะอย่างบ้าคลั่ง และ หลายคนที่วิญญาณออกจากร่างไปแล้วเมื่อ 15นาทีที่แล้ว แพนด้าวางดินสอลงบนโต๊ะด้วยท่าทีเหนื่อยหอบ
'เฮ่อ เหนื่อยจากวิ่งแล้วยังต้องเหนื่อยกับไอข้อสอบบ้านี่อีก แต่ช่างมันเถอะ ก่อนอื่นต้องไปถามเอาความกับเจ้าแกะนั่นให้ได้ว่ามันทำยังไงถึงขึ้นเป็นอาจารย์ได้'
นักเรียนหลายคนเริ่มทยอยออกจากห้องไปทีละน้อยๆ แต่หลายคนที่ยังปรับอารมณ์ไม่ได้จึงนั่งอยู่ในห้องก่อน
แพนด้ารีบวิ่งไปหาเพื่อนเก่าที่กำลังจะเดินออกอย่างรวดเร็ว
"เดี๋ยว แกะ เรามีเรื่องต้องคุยกัน"
แพนด้าตะโกนก้อง พร้อมๆกับที่แกะค่อยๆเลือนหายไปจากภาพที่แพนด้าเห็นด้านหน้า ภาพที่แพนด้าเห็นก่อนที่แกะจะหายไป คือแกะพยายามจะสื่อสารอะไรบางอย่างกับตน แต่ไม่มีเสียงออกมาจากปากของเพื่อนเก่า มีเพียงรูปปากที่ขยับไปมา แล้วแกะก็หายไปจากตรงนั้นทันที..
"ไม่นะ เดี๋ยวสิ เธอจะบอกอะไรกันแน่อะ อย่าเพิ่งไปเซ่ !!!!"
แพนด้าร้องตะโกนออกมาอย่างบ้าคลั่งโดยไม่สนใจรอบข้างที่เริ่มมีสัตว์มุงมามองแพนด้าบ้า?มากขึ้นเรื่อยๆ
แพนด้าตะโกนอยู่สักพักจึงคิดขึ้นมาได้
"ใช่สิ ต้องไปหาท่านวาฬ ท่านรู้ทุกอย่างที่เกิดขึ้นในโรงเรียนนี้ ท่านต้องให้คำตอบกับเราได้แน่นอน"
คิดได้ดังนั้นหนุ่มน้อยขอบตาดำๆก็วิ่งออกไปจากจุดเดิมอย่างรวดเร็ว มุ่งตรงสู่ สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่เดียวในโรงเรียน herorangers แห่งนี้

เพื่อนเก่า 2

ตึงๆๆๆ
เสียงกระทืบเท้าดังต่อเนื่องยาวนาน ถ้าฟังดูไม่ดี จะฟังไม่ออกเลยว่า แท้จริงแล้ว มีหลายคน(ตัว)กระทืบเท้าพร้อมๆกันอยู่ ณ สถานที่ซึ่งไกลออกไป
เสียงนี้เป็นเหมือนกับเพลงซึ่งดังต่อเนื่อง ยาวนาน ไม่มีวันจบ ของสถานที่ศักดิ์สิทธิ์บ่อน้ำแห่งชีวิต สถานที่อาศัยอยู่ของนักบุญ วาฬ ผู้ใจดี
"มีอะไรรึ หนุ่มน้อยจอมปลีกวิเวก"
เสียงดังขึ้นอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยในหัวของหนุ่มขอบตาดำที่เพิ่งก้าวเท้าเข้ามาในเขตของบ่อน้ำแห่งชีวิต
"ผมต้องการที่จะ...."
"ทราบเรื่องของเพื่อนเก่าของเจ้าสินะ"
เสียงของวาฬเฒ่าดังขัดจังหวะก่อนที่แพนด้าหนุ่มจะพูดจบ คล้ายกับว่าแพนด้าหนุ่มถูกอ่านใจได้อย่างง่ายดาย
"หึหึ ไม่ต้องแปลกใจหรอกแพนด้าน้อย ข้ารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับโรงเรียนนี้ และข้าเห็นทุกอย่าง ผ่านดวงตาของนักเรียนทุกคน ข้าได้ยินทุกอย่างผ่านหูนักเรียนทุกตัว ข้าสัมผัสทุกอย่างได้ผ่านกายนักเรียนทุกตน แต่สิ่งที่เจ้าต้องการจะรู้ ข้าคงบอกเจ้าตรงๆไม่ได้ ข้าบอกได้เพียงแค่ ทุกอย่าง เป็นไปตามกาลเวลา การปลีกวิเวก ทำให้เวลาหยุดหมุน แต่ทุกคนยังต้องดำเนินต่อไป มีเพียงผู้ปลีกวิเวกเท่านั้น ที่จะหยุดเวลาได้ ช่วงที่เจ้าหายไป เวลาได้หยุดเดิน และดำเนินต่อไป ตามแต่บุคคล สุดท้าย สิ่งที่ทำให้เวลาเดินหน้า คือผู้อำนวยการ... ข้าบอกเจ้าได้เพียงเท่านี้ หนุ่มน้อย"
เสียงเดิมๆร่ายยาวมาตลอดจนหนุ่มขอบตาดำทำหน้า งง แต่ยังมีสติที่จะรับฟังคำบอกใบ้ของวาฬเฒ่าอยู่
"เดี๋ยวนะท่าน หมายความว่าไง เวลา คือยังไง อะไร ไม่เข้าใจเลยอะท่าน ช่วยอธิบายให้ชัดเจนหน่อยสิท่าน ผม งง"
แพนด้าหนุ่มถามอย่างรวดเร็ว ก่อนที่วาฬเฒ่าจะมีโอกาส
"หึหึหึ ข้าบอกเจ้าไปหมดแล้ว ถ้าเจ้าต้องการฟังอีกรอบ ข้าคงจะสนองให้ไม่ได้ แต่ข้าเปิดเทปบันทึกเสียงข้าไว้แล้ว มันอยู่ด้านซ้ายของเจ้า ถัดจากสวนดอกไม้ไปไม่ไกล อ้อ ระหว่างไปหยิบเทป ช่วยเด็ดดอกไม้ให้สักช่อสิ เอาสวยๆนะ เสร็จแล้วโยนลงมาในบ่อที่ข้าอยู่ได้เลย"
น้ำเสียงของวาฬเฒ่าเบาลงเรื่อยๆ คล้ายวาฬหมดแรง
"โอ้ มีเทปบันทึกเสียงด้วยแฮะ ดีเหมือนกัน จะได้เอาไปฟังให้กระจ่าง ว่าแต่ เราจัดดอกไม้ไม่เป็นนี่นา แล้วจะเด็ดดอกไม้มาให้ท่านยังไงดีละเนี่ย ช่างเถอะ ไปเอาเทปก่อน ดอกไม้ไว้ค่อยคิดวิธีทีหลัง"
หนุ่มจอมปลีกวิเวกพูดคนเดียวอยู่สักพัก จึงเริ่มเดินไปทางซ้ายของตน ผ่านทุ่งดอกไม้ไป แล้วก็เจอกับ !!!...
"เฮ่ นั่น ใช่น้องต่ายรึเปล่านั่น !!"
แพนด้าหนุ่มตะโกนเรียกสัตว์ตัวหนึ่งซึ่งดูเหมือนจะเป็นเพื่อนเก่าของตน
"อ้าว แพนจัง กลับมาเมื่อไรเนี่ย ชั้นมาเที่ยวดูดอกไม้หน่อยนึงไม่คิดว่าจะเจอนายได้นะเนี่ย"
กระต่ายหันกลับมาเจอเพื่อนเก่าก็ร้องทักด้วยความแปลกใจ
"แหม ผ่านไปตั้งหลายปี ตัวไม่โตขึ้นเลยนะเนี่ย"
พูดจบก็เดินเข้ามาลูบหัวแพนด้าตัวน้อยทันที
"หา !!! หลายปี !!!!!!"
แพนด้าหนุ่มดูจะแปลกใจกับคำว่าหลายปีทันทีที่ได้ยินเพราะตนจำได้ว่าเข้าป่าปลีกวิเวกไปแค่ 2 เดือน เพราะว่าเป็นปิดเทอมใหญ่
"อื้อ ก็ใช่ไง มันผ่านมาหลายปีแล้วนะ กลุ่มของเราพอขึ้นปีสุดท้าย พวกเราก็อยู่ห้องเดียวกันหมด มีแต่นายคนเดียวอะ หายไปไหนไม่รู้ นี่ชั้นเป็นอาจารย์พยาบาลคู่กับเจ้าแกะนั่นแล้วนะ"
กระต่ายพูดขึ้นหน้าตาย
"อะไรนะ !!!!"
หนุ่มน้อยนักสู้ตะโกนขึ้นด้วยความตกใจอีกครั้ง
"อ๊ะ ชั้นต้องไปแล้วล่ะ ลาก่อนนะ นี่คงเป็นครั้งสุดท้าย ที่เราจะได้พบกันในฐา................."
คำพูดของกระต่ายช่วงท้ายขาดหายไป ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมา มีเพียงปากขยับเหมือนต้องการสื่อสารบางอย่าง ก่อนที่ร่างของกระต่ายจะเลือนหายไปเหมือนกับกรณีของแกะ แตกต่างกันเพียงเล็กน้อย เมื่อแพนด้าซึ่งกำลังยืนอึ้งกับสิ่งที่ได้รับเงยหน้าขึ้นไปเพื่อมองหน้าเพื่อนเก่าและสิ่งที่ได้เห็นคือ ใบหน้าของเพื่อนเก่า ซึ่งกำลังยิ้มแย้มแจ่มใส เพียงแต่มีหยดน้ำใสๆที่หยดลงมาบนหัวกลมๆของตน แพนด้าพยายามอ่านปากช่วงสุดท้ายของกระต่ายให้ได้ และได้ความว่า "ล....า....ก่....อ....น"
เพียงแค่นั้น น้ำตาลูกผู้ชายไหลทะลักลงอาบสองแก้มของหนุ่มขอบตาดำทันที เขาตะโกนออกมาไม่เป็นภาษาอย่างบ้าคลั่ง ท่ามกลางทุ่งดอกไม้ ที่กลายเป็นสีดำทมิฬ...

ช่วงนี้ ขออภัยที่นิยายหายไปนานนะครับ เพราะว่าตัวผมนั้นแต่งตามอารมณ์
ที่แต่งไปนี่ไม่มีโครงเรื่องอะไรเลย อารมณ์ศิลป์ล้วนๆ
แต่ตอนนี้ได้แต่งไปแล้ว หมดอารมณ์ จึงคิดว่าจะวางโครงเรื่องก่อนนะครับจะเสียเวลานิดนึง
ช่วงนี้ก็ติดธุระ(เกม)บ่อยมาก ไม่มีเวลาปลีกตัวมาให้เลยอะครับ
ทำไมบอร์ดนี้พิมพ์ตัวนึงแล้วมันเลื่อนไปเลื่อนมาอะ -*- เซง!!!
ขอบคุณที่ active id ให้นะครับ ผมชื่อ ดล


ปล. นิยายที่แต่งขึ้นจากอารมณ์ศิลป์ กับแต่งขึ้นจากโครงเรื่อง
ของผมนั้นจะมีข้อแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด หุหุ ไว้สังเกตุเอาแล้วกัน
ตรงไหนศิลป์ ตรงไหนโครงเรื่อง 555+
ปล2.โหลดช้ามากเว็ปนี้ - - เข้ายากได้ใจ

บอร์ดbigbug ช่วงเวลานี้จะค่อนข้างอืดอ่ะครับ
ช่วงเวลาเย็นๆ ค่ำๆ จะค่อนข้างไว
ส่วนตัวผมแนะนำ พิมใส่โปรแกรม microsoft word แล้วก็มาลงอีกอ่ะครับ
เพราะผมก็ทำแบบนั้น พิมสบายกว่าเยอะอ่ะ แหะๆ
ในบอร์ดเก่าผมก็ใช้ตัวใหญ่ [เพราะผมสายตาสั้น มองตัวอักษรเล็กไม่ชัด]
ผม add e-mail ไปแล้วนะครับ
แนะนำว่า edit ลบออกดีกว่าอ่า
กันมีคนไปใช้กับผลประโยชน์ส่วนตัวอ่ะครับ

ผมชื่อ ไลท์ นะครับ

ง่ะ
ไว้ว่างๆเดี๋ยวผมไปอ่านของดาเนะดูนะครับ > <
แต่แนว Y นิ . . . = w ="
กระผมคงไม่ได้ทำแนวนี้อ่ะครับ

ในที่สุดก็สมัครได้แล้วค่ะ (เลือดตาแทบกระเด็น T_T") [3472934729]<<จำได้หรือเปล่า เอ่ย?
ตอน : โอ่ง..
ตุ่น : หมาป่า กระต่าย ดูนี่สิ ฉันไปเจอโอ่งมา สวยมั้ย ?
กระต่าย : ว้าววว~ สวยจัง! *0*
หมาป่า : ลองเข้าไปนั่งเล่นกันดีม๊ะ ?! <<< อารมณ์อยากเล่น
กระต่าย : น่าสนุกดี น๊ะ!
ตุ่น : ฉันไม่เอาด้วยหรอกน๊ะ = =
หมาป่า : งั้นก็แล้วแต่เหอะ
แ ล ้วห มาป่ากับกระต่ายก็เข้าไ ปนั่งเล่นในโอ่ง
กิ้งก่า : เฮ้~ พวกนายเข้าไปนั่งเล่นในนั้นทำไมอ่า ?
กระต่าย : เราแค่มานั่งเล่นเฉยๆ นายจะมาลองนั่งเล่นก็ได้นะ เเพราะมันเย็นสบายดี ~
กิ้งก่า : งั้นขอเข้าไปนั่งหน่อยนะ กำลังร้อนอยุ่พอดีเลย
แ ละกิ้ง ก่า ก็ได้เ ข้าไปนั่ งเพื่อดั บควา มร้อน แต่..มันก็ทำไมโอ่งแน่นขึ้น
ลิง : พวกนายทำอะไรกันอยุ่?
หมาป่า : นั่งเล่นๆๆๆ
ลิง : งั้นหรอ..แต่..พวกนายอยากทำอะไรอย่างอื่นนอกจากนั่งเล่นมั้ยล่ะ?
กระต่าย : ทำอะไรหรอ ?
ลิง :หึหึ!
พลักกกกกกกกกกกกกกก ก ก ก ก ก !~
หมาป่า/กระต่าย/กิ้งก่า : ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก! ไอลิงกัง!!!!!!!!!!!!
ลิง : จะให้นั่งอุดอู้อยุ่ในโอ่งเฉยๆคงไม่น่าสนใจเท่าไรหรอก ฉันก็เลยถีบในโอ่งเคลื่อนที่เฉยๆเท่านั้นแหละ ! เจี๊ยก!
เมื่อลิงกล่าวจบก็เดินจากไป ปล่อยให้ 3 หางรับชะตากรรมที่กำลังจะเกิดขึ้น
หมาป่า : เฮ้ย! ปลาวาฬอยุ่ข้างหน้า!
กระต่าย : ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก~ พี่วาฬหนีเร็ว!!!!!!!!!!!!!!!
กิ้งก่า : เจ้าอ้วน! หูเจ้ามันหนวกหรือไง ไม่ได้ยินที่ฉันพูดหรือง๊ายยยยยยยยยยยยย~
ทางด้านปลาวาฬ
วาฬ : to much so much ฟ้าฝนเป็นในก็เริ่มดูช๊าดดด~ เย่ เย่~ <<< ไม่ได้ยินเพราะใส่หูฟังอยุ่นั่นเอง
หมาป่า/กระต่าย/กิ้งก่า : ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก~ พี่วาฬ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~
ขณะที่โอ่งกำลังเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้ๆปลาวาฬด้วยความเร็วแสงเข้าไปทุกทีๆๆๆ จนในที่สุดปลาวาฬก็รู้ตัว แต่ระยะห่างระหว่างโอ่งกับตัวของปลาวาฬมันอยุ่ไม่ถึง 2 เมตรแล้ว!
วาฬ : ว๊ากกกกกกกกกกก! แม่จ๋า! TT^TT
&$%#@%&^^$#%&(*!! << ไม่สามารถบรรยายได้ = =
หมาป่า : พี่วาฬๆๆๆ เป็นยังไงบ้าง?! << 3 หางที่อยุ่ในโอ่งสามารถออกมาจากโอ่งได้แล้ว~
วาฬ : พวกนายเล่นอ่ะไรกันอยุ่เนี่ย !? TT^TT
กระต่าย : ขอโทษค่ะ TOT
อีกด้านหนึ่ง...
ตุ่น : สงสัยความแรงยังไม่ดีพอ..แต่ส่วนเรื่องความเร็วนี่สอบผ่าน~
* ความจริง : ตุ่นได้พยายามประดิษฐ์ผลงานชิ้นใหม่ก็คือ..โอ่งนั้นเอง (แน่นอนว่าไม่มีอยุ่ในเกมแน่นอนค่ะ ^^)

ขอแต่งแนวเศร้าๆ อีกสักครั้งแล้วกันนะค่ะ ^O^ เรื่องนี้เกี่ยวกับเรื่องรัก 4 เศร้าอ่าค่ะ คืออาจจะแข็งๆไปสักหน่อยนะค่ะ เพราะเราแต่งเรื่องแบบนี้ไม่เก่งเท่าไร ( แต่ก็อยากลอง) >.<

แกะ : พี่หมาป่าค่ะ..แกะทำอาหารมาให้พี่หมาป่าลองชิมน่ะค่ะ >.<///
หมาป่า : จริงหรอ! ฉันอยากลองชิมฝีมือของเธอมานานแล้วรู้ตัวมั้ย?! ^^
แกะ : จริงหรอค่ะ ?
หมาป่า : อื้ม! งั๊บ!
แกะ ; เป็นไงบ้างค่ะ?
หมาป่า : อร่อยมากเลย! ต่อไปนี้เธอทำอาหารให้ฉันกินตลอดไปเลยได้มั้ย?
แกะ ~; ดะ..ได้แน่นอนค่ะ..ถ้างั้นพี่หมาป่าห้ามกินอาหารของคนอื่นนะค่ะ ^^
หมาป่า : อืม..แต่..ขอยกเว้นอาหารที่แม่พี่ทำนะ ^^
ขณะที่หมาป่าและแกะกำลังนั่งกินอาหารอย่างมีความสุข ก็มีคนๆหนึ่งเผลอไปได้ยินบทสนทนาที่ตนไม่อยากได้ยินเลย..แม้แต่น้อย..คนๆนั้นก็คือ..กระต่าย..ซึ่งพยายามอดทนที่จะไม่แสดงความรู้สึกกับหมาป่า..เพราะรู้ดีว่า..เพื่อนของตนกำลังชอบหมาป่า ถึงแม้ว่าจะพยายามมากแค่ไหนก็ไม่สามารถทนได้อีกแล้ว..เพราะกระต่ายเองก็ชอบหมาป่ามากๆ กระต่ายจึงตัดสิ้นใจที่จะบอกความรู้สึกกับหมาป่า..ถึงแม้ว่ามันจะทำให้ต้องเสียเพื่อนที่ดีที่สุดไป..
แกะ : พี่หมาป่าค่ะ..คือว่า..ฉัน..ชอบ..พี่..////
หมาป่า : อืม..ฉันรู้อยุ่แล้ว..
แกะ ~: คือ..ว่าพี่คิดยังไงหรอค่ะ?
หมาป่า : เธอก็น่ารักดี..ฉันคงจะชอบเธอ..มั้ง - -///
แกะ ~: จริงหรอค่ะ! (_ _ ////)
เมื่อกระต่ายได้ฟังบทสนทนานั่น..มันทำให้หัวใจของกระต่ายแทบแหลกสลาย..มันช้าเพียวก้าวเดียว ถ้าฉันออกไปเร็วกว่านี้ ถ้าฉันใจกล้ามากกว่านี้ มันคงจะ.. กระต่ายได้แต่คิดอยุ่ในใจอย่างสับสน..
แกะ : พี่หมาป่าอิ่มหรือยังค่ะ ?
หมาป่า : อิ่มสุดๆไปเลยล่ะ! ไปรวมกับเพื่อนๆกันเถอะ..ฉันจะได้ไปบอกว่าพวกเรา..เอ่อ..
แกะ : อะ..อ่อ! ไปกันเถอะค่ะ -.-///
และกระต่ายที่ฟังอยุ่นั่นก้รู้ว่าพวกเขากำลังจะมาทางนี้ก็เลยรีบเช็ดคาบน้ำตาที่อยุ่บนหน้าแล้วรีบเดินไปรวมกับเพื่อนคนอื่นๆ
ณ ห้องนั่งเล่น ( ที่เหล่าสัตว์ต่างมาทำกิจกรรมของตนที่นี่)
หมาป่า ; เฮ้! พวกนาย! ต่อไปนี้ห้ามใครยุ่งกับแกะเป็นอันขาดเข้าใจมั้ย!?
ลิง ; ทำไมหรอ?!
หมาป่า : ก็ฉันกับแกะเรา..คบกันแล้ว..ฉันห่วงนี่น่า..
แมว :~ หมาป่าหวงแกะ ฮู้วววๆๆๆๆๆ~ จะอ้วกกกกก
และกระต่ายที่เริ่มจะมีน้ำตาก็เรียบวิ่งออกมาจากห้องนั่งเล่น..ก่อนที่สถานการณ์จะแย่มากไปกว่านี้ ก่อนที่หมาป่าจะได้เห็นน้ำตา และ..ก่อนที่จะทำร้ายเพื่อนไปมากกว่านี้..
กระต่าย : ฮึก..ฮึก..ทำไม..ทำไม
ลิง : กระต่าย..
กระต่าย ~:ละ..ลิงหรอ? นายไม่เห็นอะไรใช่มั้ย?!
ลิง : ไม่..ฉันเห้น..ฉันเห้นว่าเธอกำลังเสียใจเรื่องที่หมาป่ากับแกะคบกัน..แล้วฉันก็รู้ว่าเธอเสียใจเพราะว่าเธอชอบหมาป่า..ใช่มั้ย?
กระต่าย : นะ..นายรู้..หมดแล้ว..
ลิง : เธอไม่จำเป็นจะต้องอายเลยนะกระต่ายเพราะคนที่ทำเรื่งอน่าอาย..คือฉัน..เธอรู้มั้ย..ฉันแอบรักคนๆหนึ่งมาตั้งนานแล้ว..แต่เพราะเธอคิดว่าฉันเป็นแค่เพื่อน..ฉันรู้..ฉันเลยไม่กล้าที่จะบอกว่าฉันชอบเธอ..และมันก็ทำให้ฉันเสียใจจนถึงทุกวันนี้..เพราะเธอคนนั้นได้ไปเจอกับคนอื่น..ซึ่งเข้าก็ทำให้เธอคนนั้นไปรักเขาโดยที่ไม่รู้ตัว..ฉันแค่..รู้สึกเสียใจที่ไม่เคยบอกรักเธอเลย..เท่านั้นแหละ..กระต่าย..
กระต่าย : อะ..เอ่..นายพูดเหมือนกลับว่านายชอบฉันงั้นเเหละ ..ลิง?
ลิง : เหอะ..เธอมันโง่จริงๆด้วย..ฉันพูดขนาดนี้แล้วเธอยังไม่รู้อีกหรอ.. กระต่าย..ฉันขอร้องเธอสักหนึ่งอย่างได้มั้ย?
กระต่าย : อะไรหรอ..?
ลิง : เธอลืมไอหมาป่านั่นได้มั้ย?
กระต่าย : ฉะ..ฉัน..ไม่..มั่น..จะ..ใจ
ลิง : ฉันรู้ว่ามันต้องเป็นแบบนี้..ฉันรู้ว่าเธอจะต้องดูดแบบนี้..ฉันเลยมีข้อแลกเปลี่ยนให้เธอ..นั่นก็คือ..ถ้าเธอสามารถลืมหมาป่าได้..ฉัน..จะหายไปจากโลกนี้..
กระต่าย : ลิง..
ลิง : ฉันรู้ว่าเธอสนใจ..เพราะเธอต้องการให้ฉันหายไป..ใช่มั้ยล่ะ?
กระต่าย : มะ..ไม่..ใช่นะ
ลิง : งั้นเธอมาตกลงกับฉัน ^^ มันจะดีกับทั้งสองฝ่าย.. เริ่มตั้งแต่วันนี้เป็นตนไป..เธอจะต้องทำใจให้ได้! เข้าใจมั้ย!? ^^
กระต่าย : งะ..งั้นก็ได้
แล้วกระต่ายก็ได้เดินจากลิงไป..
ลิง :~ นั่นคือ.. สิ่งที่เธอต้องการหรอ?..เธอต้องการให้ฉัน..หานตัวไปจริงๆ..สินะ..
หลายเดือนผ่านไป กระต่ายเริ่มทำใจได้เพราะความช่วยเหลือของิงในทุกๆครั้ง ทุกครั้งที่กระต่ายได้อยุ่กับลิงมันทำให้เธอลืมเรื่องของหมาป่าได้.. จนในที่สุด..ลิงก็ได้เข้ามาเติมเต็มและคับไล่หมาป่าของไปจากหัวใจของกระต่ายได้..
ลิง : ถึงเวลาแล้วสินะ..ที่ฉันจะต้องจากเธอไป..กระต่าย..นะ..น้อย..ของ..ฉะ..ฉัน ฮึก..
ตกเย็น..
กระต่าย : ลิงๆๆๆๆๆ ลิงอยุ่ไหนใครเห็นลิงบ้าง?
แกะ : ลิง..ไปแล้วจ๊ะ กระต่าย..
กระต่าย :~ มะ..หมายความว่าไง..
แกะ :ลิงได้ขอแยกตัวแล้วออกจากกลุ่ม..โดยทิ้งจดหมายไว้ฉบับเดียว..
แกะได้ยืดจดหมายที่ลิงเขียนให้กระต่าย ใจความว่า..
[กระต่าย..ในที่สุดก็ถึงเวลาที่เธอรอคอยแล้วนะ ^^ วันที่ฉันต้องจากเธอไปไง นี่เป็นข้อตกลงสัมหรับเราไงล่ะ เธอจำได้สินะ ช่วงเวลาที่ผ่านมาฉันขอบคุณทุกๆคนที่เคยเป็นเพื่อนกับฉัน..พวกนายเป็นเพื่อนที่ดี..และพวกนายก็จะเป็นเพื่อนฉันตลอดไปปล.กระต่าย..เธอจะต้องอยุ่อย่างมีความสุขให้ได้น๊ะ ^^ จากลิงกังของกระต่าย..]
กระต่าย : จะ..เจ้า..ลิงกังบ้า!! ลิงบ้า..มาทิ้งฉันได้ยังไง!! นายไม่ชอบฉันแล้วหรอ !!!!!! ถ้าไม่มีนายใครจะดูแลฉัน! นายเป็นทาสของฉันนะ! นายไม่มีสิทธิ์ไปที่ไหน..รู้ตัวไว้ด้วยยยยยย!!!!!! นายเป็นของฉันคนเดียวนะ!ฮึก..
เมื่อลิงจากไป..จึงทำให้กระต่ายรู้ว่า..ที่แท้กระต่าย..รักลิงมากแค่ไหน..แต่มันก็คงจะสายไปแล้วสินะ ( ซะเมื่อไร )
ลิง : กระต่ายจางงงงงงง~ ตะกี้เธอบอกว่าไงบ้างนะ ? ^^
กระต่าย ซ จะ..เจ้าลิงกังบ้า..ฮึก..ฮึก..นายทำให้ฉันบ้า!!!!!!!!!!!!!!!
ลิง : คิคิ~ ต่อไปนี่เธอจะด่า หรือว่า หรือตี ฉันยังไงฉันก็ดีใจ..เพราะฉันรู้ว่าเธอ..ร๊ากกกกกกกกช้านนนนนนน!!!!!!!!!!!
กระต่าย : เจ้าลิงบ้า !!!!!!!!!!!!! จะประการให้คนเขารู้ทั้งโลกเลยหรือไงหา!!!!!!!!
ลิง : คิคิ~
กระต่าย : แกอยากตายมากสินะ!!!!!!!!!
ปังงงงง งงงงงงงง งงง~
ลิง : ว๊ากกกกกก!~ T^T

เศร้าอยู่นะครับนิ TT_TT
แต่ยังมีความฮาอยู่ > <

เพิ่งกลับจากข้างนอก แถม net กว่าจะติด = =" เศร้า
มาเริ่มทำการแก้ไขละครับ

= w =" กำลังคิดว่าจะเริ่มจากตรงไหนก่อนดีน้อ
ขอจองพื้นก่อนละกันงั้นงี้ ฮะๆ
กำลังคำนวนพื้นที่ในการลง > <

คิดว่าเริ่มต้นที่หน้า 2 เลยดีกว่าแหะ = w ="

เอ่อ บอร์ดนี้ ผมทำลูกเล่นพิมตัวใหญ่ไม่ค่อยได้อ่า TT__TT