ทั้งหน้าไม่มีคอมเม้นเลยเฮ้ย=w="
มาให้กำลังใจเค้าหน่อยเซ่

เหนื่อยค๊าปป ส่างต้นฉบับเสร็จแล้ว โล่งขึ้นเยอะ =w="

Act22

-:คำเชิญชวน:-

ตอนนี้ ซิลเวอร์ นอนสลบอยู่ที่ ถ้ำใต้ดินแห่งหนึ่ง

ซิลเวอร์ตื่นขึ้นมา ก็ เจอกับ ตุ่น สองพี่น้อง

มีนนี่:พี่คะ เขาตื่นแล้วล่ะ
เมนนี่:เขาตื่นแล้วเหรอ มีนนี่
ซิลเวอร์:ที่นี่ที่ไหนน่ะ

เมนนี่ ยก น้ำ มาให้ตรงน้ำ

ซิลเวอร์:ว่าแต่ ที่ไหนกันน่ะ
เมนนี่:ที่นี่ คือ ถ้ำใต้ดินน่ะคะ
ซิลเวอร์:ว่าแต่ อยู่ ๆ ถึงสลบไปได้ล่ะเนี่ย
มีนนี่,เมนนี่:เอ่อ...

ซิลเวอร์ไปเห็น ซาก เครื่องยนต์เข้า ก็...

ซิลเวอร์:รู้ล่ะ ฝีมือใคร เดี๋ยวไปจัดการทีหลัง

ตอนนั้น ก็ มี กระต่าย เข้ามา
เป็นกระต่าย ขนและตาสีแดง ชุดสีดำ

เมนนี่:พี่สาวมาแล้ว !~
ซิลเวอร์:ใครน่ะ
มีนนี่:พี่สาว พวกเราเอง
ซิลเวอร์:ท่าทาง ไม่น่าไว้ใจเลยสิ
เมนนี่:พี่ โดโรธี ไม่ใช่คนแบบนั้นแน่

ซิลเวอร์ ลุกขึ้นมา จ่อปืนใส่ โดโรธี

โดโรธี:ใจเย็น ๆ สิ
ซิลเวอร์:เธอ มัน พวก ลัทธิเงาสินะ
โดโรธี:ก็ใช่อยู่..
ซิลเวอร์:ถ้าไม่อยากถูกจัดการ อย่าได้เข้ามาใกล้
โดโรธี:ทำไมล่ะ
มีนนี่,เมนนี่:พี่สาว คนนี้ ไม่ได้มีเจตนาร้ายนะ
ซิลเวอร์:ฉันมาหยุดการกระทำของ ท่านเซร่านะ
โดโรธี:จะว่าไป ช่วงนี่ ท่านเซร่า ก็ดูแปลก ๆ ไป
ซิลเวอร์:หมายความว่าไง
โดโรธี:ถึงเราจะเป็น คน ของ ลัทธิเงา แต่ก็ ไม่ใช่ว่า ทุกคนจะทำตามกันหมด

ซิลเวอร์ ลดปืนลง แล้ว โดโรธี ก็ วาง สำรับลง

ซิลเวอร์:แล้ว เธอทำไมถึงเข้าลัทธิเงาล่ะ
โดโรธี:น้องสาว..
ซิลเวอร์:น้องสาว ?
โดโรธี:ก่อนที่ฉันจะเข้าลัทธิ ฉันน่ะ อยู่ที่หมู่บ้านเล็ก ๆ แต่..
ซิลเวอร์:เกิดอะไรขึ้น
โดโรธี:ตอนนั้น พวกหุ่นยนต์เข้าทำลาย หมู่บ้าน
ซิลเวอร์:(หือ..)
โดโรธี:ตอนนั้น ทหารของอัลฟ่าคนหนึ่ง ก็ ตกน้ำไปพร้อมกับ น้องสาวของฉัน
ซิลเวอร์:หรือว่า..
โดโรธี:มีอะไรเหรอคะ
ซิลเวอร์:นี่เธอ ตอนนี้น่ะ..

ตอนนั้นเอง ก็ มีค้างคาวบุกเข้ามา

"ยัยโดโรธี! มาทำอะไรที่นี่!"
โดโรธี:แย่ล่ะสิ!

"แล้ว เจอ คนของเทพแสง แล้ว ทำไมไม่จัดการ!"
ซิลเวอร์:ท่าทาง จะคุยกันยากแล้วสิ แบบนี้

ค้างตาว ตัวนั้น ทำท่า จะ ร่ายเวท จัดการ
แต่ทว่า ซิลเวอร์กับหายตัวไป

"หายไปไหนแล้ว!"
โดโรธี:เขาหายไปไหนแล้ว

ซิลเวอร์โผล่ที่หลัง
แล้ว แทงทะลุร่างของค้างคาวสาว

"อะไรกัน!"

ซิลเวอร์ถอนดาบออก ด้างคาว ล้มลงจมกองเลือด

โดโรธี:ทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย
ซิลเวอร์:ฉันไม่จัดการ ฉันก็ จะถูกจัดการซะเอง
โดโรธี:ทำไมต้องทำแบบนี้กันด้วย
ซิลเวอร์:"..."
โดโรธี:หรือเป็นคำสั่งของ เทพแสง!
ซิลเวอร์:ความแค้นส่วนตัวต่างหาก แล้วอีกอย่าง..
โดโรธี:ยังมีอะไรอีกล่ะคะ
ซิลเวอร์:ฉันไม่อยากเห็นภาพแบบนั้นอีกแล้ว!

ตอนนั้น ซิลเวอร์ เกิดอาการปวดหัวอย่างรุนแรง

ซิลเวอร์:อ๊าก ~ ก!~

ซิลเวอร์ สลบไปอีกครั้ง

-:End Act22:-

Update กันต่อ ถึงจะไม่มีคอมเมนต์เลย ซักแอะ

Act23

-:มื้อเย็นที่ดุเดือด:-

เวลาเดียวกันที่ ทุกคน กำลังเตรียมตัวไปวิหารเงา
อเล็กซ์กำลัง นอนกลางวัน อยู่ที่ ลานกว้าง ใกล้ ๆ สวนแครอน

อาร์ตี้ เห็นพอดี แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจ
แล้วก็ไปหา ลุงแพะ

อาร์ตี้:พวกผัก ตอนนี้ เป็นไงมั้งแล้วล่ะครับ
"ตอนนี้ กำลังให้ ท่านเรกกุ วิจัยอยู่น่ะครับ"

อาร์ตี้:ทำไป ทำไมกัน แบบนี้ ยังดีไม่พออีกเหรอ
"ก็แค่ อยากให้พวกผัก มีชีวิตรอด ในทุกสภาวะน่ะครับ"

ตอนนั้นเอง ก็มีเสียง ร้องขึ้น

เรกกุ:จ๊าก ~ ก!~

หลังจากนั้น ก็ มี ผักจำนวนหนึ่ง วิ่งมาที่ ลานกว้าง
อเล็กซ์ ตื่นขึ้นมาพอดี

อเล็กซ์:อะไรเนี่ย!

อเล็กซ์ ลุกขึ้น และ กระโดดหลบ ฝูงผัก ที่หนีเข้ามา
หลังจากนั้น อเล็กซ์ ก็ หันไปดู ก็ถึงกับ..

อเล็กซ์:จ๊าก ~ ก!~

อเล็กซ์ รีบกลับมา ตั้งหลักทันที
อาร์ตี้ ได้ยินเสียง จึงรีบไปที่ ลานกว้าง ก็ พบว่า

อาร์ตี้:ตัวอะไรฟระเนี่ย!

สิ่งที่ อาร์ตี้ พบก็ คือ แครอน เปบปอน และ โคคอน ยักษ์ ใน สภาพที่เถื่อนมาก

"มาเป็นพวกเดียวกับเรา เต๊อะ !~"

[คนละเกม แล้ว ล่ะ เฟ้ยเฮ้ย !]

ตอนนั้นเอง อาทัส ก็ โผล่มากไหนไม่รู้

อาทัส:ฮ่า ๆ วันนี้ ต้องจัดการนายให้ได้!
อาร์ตี้:(มันใช่เวลาเรอะ)

อาทัสได้ยินเสียง จึงหันไปดู ก็ ถึงกับสะดุ้ง!

อาทัส:คะ.คะ.. แครอทยักษ์!!!!!
อาร์ตี้:ตัวใหญ่ขนาดนี้ กินไปได้หลายวันเลยนะ

แน่นอนว่า แครอทยักษ์คงจะไม่ยอมให้โดนจับทำแน่นอน
จึงสวนกลับ ด้วยหมัดขนาดใหญ๋ยักษ์

อาร์ตี้:ใจเย็นดิ!

อาร์ตี้ ใช้กระทะ บล๊อกได้ทัน
(ตอนนี้ อาร์ตี้ใส่ชุดพ่อครัวไปหาลุงแพะ เลยไม่ได้พกอาวุธมา)

แครอทยักษ์ ยังคน ฮุกซ้าย - ขวา กันต่อเนื่อง
จนอาร์ตี้ไม่อาจจะลดการ์ดลงได้เลย

อาทัส:โอโห้!~ แครอทน้อย ศิษย์เขาทราย ฮุกซ้าย ฮุกขวา ไร้ช่องว่างเลยครับ
อเล็กซ์:แบบนี้ อาร์ตี้ ลูกปลาแม่กลอง ก็ แย่สิท่าน

อาร์ตี้ เห็น ทั้งสองคน จึงขอพักยกกับ แครอทยักษ์ สักครู่

อาร์ตี้:เดี๋ยว ๆ ทำอะไรอยู่น่ะ
อาทัส,อเล็กซ์:พร์ากมวยไงล่ะครับ

เท่านั้นแหละ อาร์ตี้ กระโดด ขึ้นสูง เท่าที่สูงได้
แล้ว ทิ้งตัว ทับ ทั้งสองคน จนแผ่นดินรอบ ๆ ตัว ระเบิดขึ้น
แครอทยักษ์ เห็น แล้ว ถึงกับ สะดุ้งกับแรงสั่นสะเทือนที่มาถึงตัว

อเล็กซ์,อาทัส:จ๊ากกกกกกกกกกกกก ~ ก !~
อาร์ตี้:มีเวลามาพร์ากมวย แล้วทำไมไม่มาช่วยฉัน!

แครอทยักษ์ และ พรรคพวก เห็น การกระทำ อันทารุณของอาร์ตี้
ถึงกับ เหงื่อแตก ซิก แล้ว ค่อย ๆ ถอยหลังหนี ไปทีล่ะนิด ๆ

อาร์ตี้ ลุกขึ้น แล้วเดินไปหา แครอทยักษ์

อาร์ตี้:จะไปไหน เรามาต่อกันเถอะ

เท่านั้นแหละ แครอทยักษ์ ก็ ส่ายหัว หน้าเหงื่อแตกซิก ๆ

อาร์ตี้:ถ้าไม่สู้ พวกนาย ก็เป็น อาหารมื้อต่อไปนะ..

แครอทยักษ์ ก็ ยังคง ถอยหลังไปทีล่ะนิด ๆ

อาร์ตี้:ถ้างั้น.. ก็ จงเป็น มื้อเย็นฉันซะ!!!

"จ๊ากก ~ ก!~"

[หลังจากนี้ เป็นฉาก เลือดสาด ที่ ติดเรท 20+ ด้านความรุนแรง]
[จึงไม่อาจที่จะ เผยแพร่ ออกในที่สาธารณะได้ จึงกราบขออภัยเป็นอย่างสูง ลิ่ว ๆ]

-:End Act23:-

Act24

-:ThreeMan Team:-

หลังจาก ที่สลบไปนาน พอสมควร
ซิลเวอร์ ก็ ตื่นขึ้น

ซิลเวอร์:นี่ฉันเป็นอะไรไปอีกล่ะเนี่ย
โดโรธี:ฟื้นแล้วเหรอคะ
ซิลเวอร์:นี่เธอ..
โดโรธี:เหมือน คุณจะมีเรื่องที่จะกำลังบอกสินะคะ
ซิลเวอร์:เอ่ออ..

ซิลเวอร์ นึกสิ่งที่ต้องทำออก จึงออกไปข้างนอก

โดโรธี:รู้เหรอคะ ต้องไปทางไหน
ซิลเวอร์:ทำไม บอกแบบนั้นล่ะ
โดโรธี:ท่านเซร่า ร่ายเวทลวงตาไว้ในวิหาร
ซิลเวอร์:เธอจะนำทางให้ ?
โดโรธี:นอกจากฉันแล้ว ก็ไม่มีใครนำทางแล้วล่ะคะ
ซิลเวอร์:แล้ว เธอถึงทำแบบนี้ล่ะ

โดโรธี นิ่งไป แล้ว ก็ จูงมือซิลเวอร์

โดโรธี:รีบไปเถอะ ไปทางลัดนะ

เวลาเดียวกัน อาร์ตี้ เพิ่งทราบข่าวจาก ท่านเรกกุ

อาร์ตี้:นี่ท่าน เรื่องจริงเหรอเนี่ย
เรกกุ:เธอ ท่าทางเอาจริงด้วยสิ
อาร์ตี้:ท่าทางจะไป ห้ามเธอไม่ได้แล้วสินะ ถ้างั้น..
เรกกุ:นายจะไปด้วยงั้นเหรอ
อาร์ตี้:ฉันคงไปด้วยไม่ได้ แต่จะให้ บางคนไปช่วยแทน
เรกกุ:หรือจะเป็ฯ คนพวกนั้น

ต่อมา ที่เมืองแสง

เนล:ไปกันเถอะค่ะ
เรกกุ:เดี๋ยวก่อน ๆ
เนล:มีอะไรอีกล่ะคะ
เรกกุ:เธอน่ะ เดี๋ยวเดินทาง กับกลุ่มพิเศษนะ
แอนนา:ไม่ได้เดินทางกับ พวกเราเหรอคะ
เรกกุ:เดี๋ยวรอ สักครู่ เดี๋ยวก็มาล่ะ

ไม่นาน ก็ มีสองคน เดินมาหาเนล โดยตรง
คนแรก เป็น กระต่ายดำที่ใส่ชุดระดับสูงที่หาตัวคนใส่ยาก
อีกคน ก็ คือ หมาป่าสีแดง ที่ใส่ชุด ระดับหัวหน้ากอง แต่มีสีดำ

แอนนา:คนนี้ ทำไมถึงอยู่ที่นี่ได้ล่ะคะ!
คุโระ:ตาฉันไม่ได้ฝาดใช่ไหม !

ทั้งสองเดินไปหา เนล แล้วลูบหัว

เนล:ทำอะไรคะ
ฟิว:นี่เหรอ หลานสาว เจ้าอาร์ตี้น่ะ
ริน:เนลใช่ไหมจ๊ะ น่ารักกว่าที่ได้ยินนะ

เนล ค่อย ๆ นึกกับ เรื่องของทั้งสองคน

เนล:รู้จัก ลุงด้วยเหรอคะ
ริน:ยิ่งกว่ารู้จักเลยหล่ะ
ฟิล:หมอนั่นน่ะ ช่วยเราได้ตลอดเลยนิ
เนล:นี่หรือว่า..

ในที่สุด คุโระ ก็ นึกออก

คุโระ:ใช่จริง ๆ ด้วย
เนล:นึกอะไรออก เหรอคะ
ฟิล:เราสองคนน่ะ..
ริน:เคยเป็น กลุ่มทรีแมนของอาร์ตี้น่ะจ๊ะ

เท่านั้นแหละ แอนนา วิ่งไปหา ริน

แอนนา:นี่เหรอคะ ริน นางฟ้าโลลิที่ รำลือกัน
ริน:ฉายานางฟ้าโลลิ เอามาจากไหนน่ะ
แอนนา:ช่างเถอะค่ะ ว่าแต่ มาไงได้คะ
ฟิว:ก็มีคนตามพวกเรา มาน่ะ

ฟิวเดินไปหา เนล

ฟิว:เอาล่ะ ไปกันพวกเรากัน
ริน:ไปกันได้แล้วล่ะจ๊ะ

เนล ตาม ทั้งสองคน ไปที่ ถ้ำใต้ดิน
มาจนถึง หน้าวิหารของ ท่านเซร่า
ตอนนั้น ก็มี ใครบางคนยืนรออยู่

จุ่น:คราวนี้ มากันเยอะเลยแฮะ
เนล:ใครน่ะ
จุ่น:ก็ นั่นสินะ
ริน:แล้วคุณ มาทำอะไรที่นี่กันล่ะ
เนล:รู้จักด้วยเหรอคะ
ฟิว:แต่ตอนนั้น นายน่ะ เคยหายสาบสูญไปแล้วนิ
จุ่น:เรื่องหยุมหยิมแบบนั้น ไว้เล่าทีหลังล่ะกัน แต่..

จุ่น หันมองไป ทางวิหารท่านเซร่า แล้ว หันกลับมา

จุ่น:แต่ตอนนี้ เราต้องรีบเข้าไปแล้วล่ะ
เนล:เกิดอะไรขึ้นล่ะคะ
เนล:ก็ มีคนเข้าไปก่อนหน้านั้นแล้วน่ะสิ
ริน:ใครกันน่ะ
จุ่น:เข้าไป เดี๋ยวก็ คง พบคนนั้นเองแหละ

จุ่นเดินนำหน้าไป ตอนนั้น เอง
ค้างคาว และ ไบสันที่ เฝ้าหน้าประตูเริ่มเคลื่อนไหว

-:End Act24:-

Act25

-:Shadow Castle:-

ยามเฝ้าประตู ทั้งสอง เริ่มเคลื่อนไหว

"หยุดอยู่ตรงนั้นล่ะ"
จุ่น: "?"

"พวกเจ้าจะต้องตายอยู่ ที่นี่ ไบ!"
จุ่น:น่ารำคาญจัง สรุปจะไม่ให้พวกเราเข้าไปสินะ

เท่านั้นแหละ ยามทั้งสอง เริ่ม จู่โจมเข้าใส่ แต่ทว่า..

จุ่น:"Raining Spike"

เท่านั้นแหละ ทั้งสอง ล้มกองลงกับพื้นแบบฉับพลัน
ตอนนั้น ประตูวิหาร ก็เปิดออก

"ท่านเซร่า ร่าทลวงตาไว้ ยังไงก็ไม่มีทางถึงตัว่ทานเซร่า"
"ขนาดฉันยังหลงทางเลย ไบ!"

ทั้งสี่คน ไม่ได้ สนใจ แล้วก็ เข้าไปยัง วิหาร
หลังจากเข้าไปแล้ว ก็พบว่า ทางข้างหลังเกิดมิติบิดเบี้ยว จนกลับไม่ได้

ฟิว:แบบนี้ ก็กลับไม่ได้แล้วสิ
ริน:ท่านเซร่า ร่ายเวทลงตาไว้ แล้ว จะไปถึงเหรอคะ
จุ่น:เชื่อใน ลางสังหรณ์ของฉันมั้ยล่ะ

"..."

จุ่น:ไม่เอาน่า พวกเรา มาเพื่อจัดการเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว

ทั้งสี่ เดินเข้าไปในวิหาร ก็ พบกับ เหล่าสาวกที่ ดักรออยู่จำนวนมาก
จุ่นเข้าไปในกลางวง ของ กลุ่มสาวก

ริน:เข้าไปในกลางวง อันตรายนะคะ!
จุ่น:"..."

เหล่า สาวก กรูเข้าไปหาจุ่น

จุ่น:"Blade Dance"

หลังจกานั้น กระบี่จำนวนมหาศาล ก็ โผล่ขึ้นรอบ ๆ ตัว
แล้ว พุ่งเข้าใส่ เหล่าสาวก ทั้งหมด

จุ่น:ผมไม่ใช่พวกมา ไล่จัดการเรียงตัวน่ะครับ

จุ่น เดินนำหน้า ทั้งสามคน ไปจนถึงทางแยก

ริน:ทางไหนดีล่ะคะ
จุ่น:ทางซ้าย..

เท่านั้นแหละ จุ่น เดินไปทางซ้าย ก็ พบกับ
กระจกบานหนึ่ง

จุ่น:จะเข้าไปไหม?
เนล:แล้วนี่มันอะไรคะ
จุ่น:กระจกมิติ

แล้วจุ่น ก็ เดินเข้าไปในกระจก
ทุกคน ก็ เดินตามเข้ามา ก็ พบกับอีกที่ ๆ หนึ่ง

จุ่น:ทางอีกยาวนาน อดทนอีกซักนิดนะ

ทั้งสี่ค่อย ๆ เดิน และ จัดการสาวกเงา และ ทะลุกระจก
บานแล้ว บานเล่า จนถึง บานสุดท้าย ที่ ไม่เหมือนกับ บานอื่น ๆ

จุ่น:กระจกนี่แหละ เราจะไปหา ท่านเซร่าใกล้ขึ้นอีกหน่อยล่ะ
เนล:(รู้สึกไปเองรึเปล่า พี่ชายคนนี้รู้เส้นทาง ทะลุปุโปร่งเกินไปแล้ว)

ทั้งสี่คน เข้าไปในกระจกสีแดง ก็ ทะลุมายังอีกที่หนึ่ง ที่เป็นทางยาว

จุ่น:หลังจากนี้ พวกสาวก เฝ้าอยู่เยอะ ระวังตัวด้วย

ทั้งสี่คน วิ่งตรงไป ทะลวง กลุ่ม สาวกไปเรื่อย ๆ
จนสุดทาง แล้ว เจอ มิติที่ บิดเบี้ยว อยู่ข้างหน้า

จุ่น:"..."
ริน:จะเข้าไปไหม

เนล หันไปข้างหลัง ก็ พบ สาวกเงา กำลัง วิ่งไล่ จวนจะถึง
ทุกคน เดินเข้าไปในมิติโดยเร็ว

"หนีไปจนได้ !"
"ยังไง ก็ ไม่มีทางรอดอยู่แล้ว"
"นั่นสินะ"

ทั้งสี่ โผล่มายัง อีกที่หนึ่ง

จุ่น:มาถึงแล้วล่ะ มันใกล้จะจบล่ะ

ทั้งสี่เดินตรงไป ทะลุกำแพง ก็ พบกับ
เหล่าสาวก ที่ ยืนเรียงราย และ ซิลเวอร์ ที่อยู่ กับโดโรธี

ซิลเวอร์:เธอกล้า ทรยศพวกพ้องเพื่อฉันน่ะเหรอ
โดโรธี:ถึงนี่แล้ว ฉันคงจะหันกลับไปไม่ได้แล้ว
ซิลเวอร์:"..."

-:End Act25:-

เม้นซะหน่อย ยังอ่านอยู่นะไม่ค่อยได้เม้นเท่าไร

บอร์ดฟิคเริ่มเงียบเหงาสินะ=w="
ยังไงก็ยังอ่านอยู่เค่อะ XD

ู^
^
^

โอย ขอบคุณหลาย ๆ ที่อย่างนี้ ยังมีอ่านฟิตอยู่ = ="

แจงข่าวดี และ ข่าวร้าย

ข่าวดี คือ เรื่องนี้ เขียนเสร็จไปแล้ว มากกว่า 100 ตอนแล้ว (ไม่รู้จะหาทางจบตอนไหนดี )

ข่าวร้ายคือ ยกเลิกโปรเจคฟิคใหม่ เนื่องจาก เนื้อเรื่อง แปลก ๆ หลังจากที่ได้เขียนไปสักพัก


Act26

-:พบกันอันแสนสั้น:-

ทั้งสี่ เห็น ซิลเวอร์ ยืนอยู่ทกับโดโรธี

เนล:พี่มาอยู่ที่นี่ได้ไงกัน!
ซิลเวอร์:"!!"

ซิลเวอร์หันหลังกลับ ก็ พบทั้งสี่คนอยู่ข้างหลัง

ซิลเวอร์ :นี่พวกเธอ .. นายก็ด้วย!
จุ่น:ไม่ได้เจอกันนานเลนะ
ซิลเวอร์:ใน ที่ แบบนี้เนี่ยนะ

ตอนนั้นเอง หัวหน้า เซต ก็ เห็นเข้า

"ฮ่า ๆ เหมือนจะมีแขกไม่ได้รับเชิญซะแล้วสิ"
ซิลเวอร์:ส่ง เอ็นราเจียมาซะ!

"แผนการ ของท่านเซร่า มันเกินที่จะพวกเจ้าจะเข้าใจ"
ซิลเวอร์:เอ็นราเจีย ไม่ใช่ สิ่งที่พวกแกจะใช้ได้!

"ข้าขอตัวก่อนล่ะ จัดการมัน เหล่าสาวก"

เซต ได้หายตัวไป หลังจากนั้น เหล่าสาวก ก็ หลังมาทั้งหมด

โดโรธี:หยุดก่อน ทุกคน พวกเขามาเจตนา....

ตอนนั้นเอง กระสุนปริศนา ยิงทะลุร่าง โดโรธี

โดโรธี:อุ๊!~
ซิลเวอร์:โดโรธี!!!!!

"คนทรยศ ต้องถูกกำจัด"

โดโรธีล้มลง ซิลเวอร์ วิ่งเข้าไป พยุงร่าง
ร่างของโดโรธี ค่อย ๆ สลายไปทีล่ะน้อย

ซิลเวอร์:อย่าเพิ่งเป็นอะไร ฟังที่ฉันบอกก่อน!
โดโรธี:จริงด้วยสิ คุณยังมีเรื่องที่จะพยายามบอกฉันอยู่นี่
ซิลเวอร์:ใช่แล้วล่ะ เนล เธอน่ะ เข้ามานี่หน่อย
โดโรธี:เด็กคนนั้น ..

ซิลเวอร์ จูงมือ ทั้งสอง วางประสานกัน

ซิลเวอร์:เนล.. นี่คือ พี่สาว จริง ๆ ของเธอ..
เนล:พี่สาว!!
จุ่น:เชิญ บอกลากันไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันจัดการลิ่วล่อให้ล่ะกัน

จุ่น เดินไปกลาง วง สาวก เงา

จุ่น:เข้ามาเลย!

จุ่น กระโจน เข้าไปในกลุ่ม สาวกเงา

โดโรธี:นี่เหรอ น้องสาวของฉัน..
เนล:พี่คะ! จริง ๆ เหรอคะ!
โดโรธี:น้องสาว.. ดีจังที่ได้พบ..
เนล:พี่คะ..
โดโรธี:ดีจังที่ได้พบ.. ขอบคุณมากนะ..

ร่างของโดโรธีสลายไปแล้ว ต่อหน้า ทั้งสองคน

เนล:พี่ค๊า!~
ซิลเวอร์:"..."
จุ่น: จัดการ เสร็จแล้วนะ!

ตอนนั้นเอง กระจก ก็ ปรากฎขึ้นมา
ซิลเวอร์ วิ่งเข้าไปในกระจก แล้วก็หายไป

จุ่น:เฮ้ย!

ซิลเวอร์ เข้าไปข้างใน ก็ พบหัน หัวหน้า เซต

"คงจะไม่ให้ไป มากกว่านี้แล้วล่ะ!"

หลังจากนั้น เซต ก็ เปลี่ยนร่างเป็นสุนัช สามหัว

ซิลเวอร์:เซเบรอส !!

"จงตาย เพื่อท่านเซร่าซะ!"

เซเบอรอส พุ่งเข้าใส่ ซิลเวอร์กระโดดถอยหลังกลับไปตั้งหลัง

ซิลเวอร์:มีแต่ พวกแกที่ให้อภัยไม่ได้..

ตอนนั้นเอง ที่ ทุกคนอยู่ข้างนอก รู้สึกถึงอะไรบางอย่าง
ขณะที่ จัดการ กับ สาวกเงา ชุดต่อมา

จุ่น:ไม่จริงน่า!
ริน:พลังแบบนี้ มันอะไรน่ะ
เนล:หรือว่า พี่จะ..

ตอนนั้นเอง ซิลเวอร์ ระเบิดพลังขึ้น

ซิลเวอร์:"Hyber Mode!"

หลังจากจัดการ กลุ่มสาวกได้แล้ว กระจกก็ปรากฎขึ้นอีก

จุ่น:ฉันจะเข้าไปเอง รู้สึกไม่ได้ยังไงชอบกล

จุ่นเข้าไปในกระจก แล้ว ก็ พบว่า
ซิลเวอร์ ล้ม เซเบรอส ไปเรียบร้อยแล้ว
ไกปืนของซิลเวอร์ ยังมีควันออกจากปากกระบอกปืนหลงเหลืออยู่

ซิลเวอร์:มีแต่พวกนายที่ ให้อภัยไม่ได้..
จุ่น:นี่นาย..

หลังจากนั้น ที่เหลือ ก็ เข้ามา

"ท่านเซร่า อภัยให้ข้าด้วย!~"

ตอนนั้นเอง มิติก็ เกิดการบิดเบี้ยว ทำให้ ทุกคน กระจายกันไป

ซิลเวอร์:"...."

ทุกคนได้ยินประโยคสุดท้ายจากซิลเวอร์ แต่ก็ไม่ได้ยินชัดเจนมากนัก ก่อนที่ จะหายไปคนล่ะทิศทาง

-:End Act26:-

เป็นกำลังใจให้ครับ สู้ต่อไปนะ พี่จุ่น

จากน้องพล

ขอลงต่อเลยล่ะน้า
หายหัวไปนานเกิน

Act27

-:บททดสอบตัวตน:-

ทุกคนกระจายกันไป คนล่ะทาง จนในที่สุด

ก็ หล่นมาที่ มิติที่ บิตเบี้ยวแห่งหนึ่ง

เนล:ที่นี่ ที่ไหนกัน

ตอนนั้นเอง ท่านเซร่า ก็ ปรากฎตัวขึ้นมา

เนล:ท่านเซร่า!
เซร่า:เหล่า นักรบเทพแสง ที่ โง่เขลา เจ้าเก่งมากที่มาถึงที่นี่
เนล:ทำไม กัน ท่านถึง..
เซร่า:เงานั้น เกิดขึ้นมาก่อนแสง
เนล:แต่ถ้าไม่มีแสง เงาก็ ไม่อาจที่จะเกิดขึ้นมาได้
เซร่า:อัลคาเซีย พลาดแล้ว ที่ เลือกพวกเจ้ามา
อยากรู้จริง ๆ พวกเจ้า จะสู้กับความมืดในใจตัวเองได้หรือไม่
เนล:แล้วคนอื่นล่ะ!
เซร่า:คนอื่น ก็ เหมือนกับเจ้านี่แหละ ห่วงตัวเองก่อนดีกว่า
เนล:ถ้ายังงั้นก็ !
เซร่า:ใช่แล้ว ข้ากำลังทดสอบ เหมือนกัน ที่ ข้าจะทดสอบเจ้า
ความหลงตัว ความเกียจ ความด้านชา เจ้าจะชนะมันหรือ แสดงให้ข้าดูหน่อย

หลังจากนั้น ก็ ปรากฎ ร่างของเนล ขึ้นมา สามร่าง
เวลาเดียวกัน ทุกคน ก็ ประสบกับเหตุการณ์เดียวกัน

ริน:นี่มันอะไรเนี่ย!
ฟิว:ตัวฉัน อีกคนงั้นเรอะ!
จุ่น:สู้กับตัวเอง น่าสนุกดีนิ!
ซิลเวอร์:"..."

ร่างเงา ทั้งหมด จู่โจมใส่ ร่างจริง ของตัวเอง

"จงดีใจซะ ที่ตายด้วยมือของตัวเอง!"

ตอนนั้นเอง ซิลเวอร์

ซิลเวอร์:จิตใจของตัวเองงั้นเหรอ ฉันน่ะ สู้กับตัวเองมาตลอดอยู่แล้ว!

เท่านั้นแหละ ซิลเวอร์ รัวกระสุนใส่ ร่างเงาอย่างไร้ความปราณี ล้มไม่เป็นท่า ทีล่ะ ร่าง ๆ

เซร่า:ไม่จริง! เจ้าเป็นใครกันแน่!
ซิลเวอร์:ฉันก็แค่ ชายนรินามที่บังเอิญผ่านมาจัดการแกไง!

ซิลเวอร์ ตกลงไปยังข้างล่างที่พื้นรองอยู่
ช่วงเดียวกัน จุ่น ก็ สนุกกับ การต่อสู้กับ ร่างของตัวเอง
แล้ว จุ่น ก็ สะบัดดาบ ขนาดใหญ่จัดการ กับร่างเงาตัวเอง เรียบในคราวเดียวกัน

จุ่น:อะไรกัน! มีน้ำยาแค่นี้เองเรอะ

ช่วงเดียวกัน ริน และ ฟิว กับแย่ กับ ร่างเงาของตัวเอง

ฟิว:เฮ้ย! เล่นไล่แกรน เรียงตัว จะเคาเตอร์ไงฟระ!
ริน:จงเชื่อ ในตัวตนเอง เขาจะพยายามบอกแบบนี้เองสินะ

ในด้านของเนล

เซร่า:เป็นอะไรไปล่ะ เจอร่างของตัวเอง ถึงกับลงมือไม่ลงเลยเรอะ
เนล:ไม่ใช่..
เซร่า:แล้ว ทำไมเจ้าถึงไม่ลงมือซักทีล่ะ
เนล:หนูน่ะ .. กำลังสงสารท่าน..
เซร่า:สงสารข้า ผู้เป็นเทพ ? น่าตลกเป็นที่สุด!
เนล:ท่านน่ะ คงเหงามาตลอดสินะ
เซร่า:มันไม่เกี่ยวกับเจ้า ! จงตายด้วยร่างตัวเองซะ!

เนล ทิ้งปืนในมือลง กับพื้น

เซร่า:ถอดใจยอมแพ้แล้วสินะ
เนล:ไม่ใช่..
เซ่รา:แล้วเจ้ากำลังจะทำอะไร
เนล:หนูกำลัง จะทำตามคำที่พี่บอกมา

[ซิลเวอร์:ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น จงเชื่อมั่นในพลังของตัวเอง..]

เนล:พี่คะ หนูขอโทษที่จะต้องผิดสัญญากับพี่แล้ว

เนล หยิบปืน ลูกซอง ที่ ซิลเวอร์ สั่งห้าม ไม่ให้ใช้ออกจากหลัง

เซร่า:ถึงเจ้าเปลี่ยนอาวุธ ร่างเงาของเจ้าก็จะเปลี่ยนไปด้วย!

แต่ทว่า ร่างเงาของเนลกลับไม่ปรากฎ อาวุธที่เนลถืออยู่

เซร่า:เป็นไปไม่ได้ ทำไม!
เนล:เพราะปืนกระบอกนี้ ไม่ใช่ของหนูเพียงคนเดียว

ตอนนั้นเอง เนลบรรจุกระสุนใส่ปืน แล้วเล็งที่ ร่างเงาของตัวเอง

เนล:(หนูเชื่อในคำของพี่นะคะ)

เนล ลั่นไกปืน พลังของปืนลูกซองรุนแรงมากเกินที่จะบรรยาย
จนที่ให้ คนอื่น ๆ ที่อยู่ต่างมิติได้ยิงเสียงไปด้วย
ตอนนั้นเอง ที่ จุ่น และ ซิลเวอร์ อยู่เบื้องล่างแล้ว

จุ่น:เสียงอะไรน่ะ!
ซิลเวอร์:ในที่สุด เธอก็ใช้มันจนได้
จุ่น:มันคืออะไรน่ะ

หลังจากการ เหนี่ยวไก ปืน ร่างเงาทั้งสามได้ กระเด็นไปหา ท่านเซร่า

เซร่า:ไม่จริงใช่ไหม! หรือว่าเธอคือ!

ไม่ทันสิ้นประโยค เนล ก็ตกมายังเบื้องล่าง
และก็พบกับ จุ่น และ ซิลเวอร์
เบลาเดียว ริน และ ฟิว ก็ ตกลงมาเช่นเดียวกัน

ฟิว:แทบแย่! ยังดีที่ เคาเตอร์ เก็บ เรียงตัวได้
ซิลเวอร์:ครบแล้วสินะ ไปสะสางเรื่องนี้ให้จบเถอะ

ทั้ง ห้าคน เดีนไปตามทางที่คดเคี้ยวไปเรื่อย ๆ
จนพบกับ เส้นทาง ร่างจำแลงของ เซร่า เต็มไปหมด

ซิลเวอร์:การต่อสู้ครั้งสุดท้ายกับเงา มันมาถึงแล้ว!

-:End Act27:-